Γρηγόριος Ἀνδρέου Μπελιβανάκης (1929-2020) - [Βʹ]

Ἕνα ἀπὸ τὰ καμπαναριὰ τῆς Κορφιάτισσας, σὲ ἐλεύθερη ἀπόδοση Γρηγόρη Μπελιβανάκη. Φωτογραφία: Παῦλος Κοτρωνάκης, Ἰανουάριος 2021. Γιὰ τὴν ἄδεια φωτογράφισης καὶ δημοσίευσης εὐχαριστῶ τὴ σύζυγο τοῦ Γρηγόρη Μπελιβανάκη, Χρυσούλα Μπελιβανάκη-Ἀμοιραδάκη.

Ἀποχαιρετιστήρια κείμενα

 

Συμπληρώνονται σήμερα, 25 Ἰανουαρίου 2021, ἀκριβῶς 40 ἡμέρες ἀπὸ τὸν βιολογικὸ (ἀλλὰ ὄχι πνευματικὸ) θάνατο τοῦ Γρηγόρη Μπελιβανάκη. Τὸ ἐκκλησιαστικὸ ἐορτολόγιο γράφει σήμερα «† Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου». Ἀπὸ μιὰ εἰρωνεία (τῆς τύχης;) οἱ 40 ἡμέρες ἀπὸ τὴν ἐκδημία συμπληρώνονται ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα ποὺ ὁ Γρηγόρης Μπελιβανάκης θὰ εἶχε τὴ γιορτή του...

ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΓΕΡΟΙ

 

Συχνὰ θὰ συναντήσεις νέους

σβησμένους, ὑποτονικούς,

ἀλλὰ καὶ γέροντες γενναίους,

ἀκούραστους καὶ ζωτικούς.

Νέους ἀνόρεχτους, φευγάτους,

δίχως ὀράματα μπροστὰ

καὶ γέρους λάβρους, κοτσονάτους,

ποὺ παίρνουν τὴ ζωὴ ζεστά.

Νιάτα γερὰ μὰ γερασμένα,

δίχως κουράγιο κι ἀντοχὴ

καὶ γερατειὰ νταβραντισμένα

μὲ λεβεντιὰ κι ὑπεροχή.

Νὰ μὴ ρωτήσεις ἠλικία,

δὲν ὠφελοῦν οἱ ἀριθμοί·

εἶνʼ ἡ ψυχὴ ποὺ δίνει ὑγεία,

σθένος καὶ μπόι στὸ κορμί!

 

                                        Κώστας Χ. Κρεμμύδας

 

Ὁ Γρηγόρης Μπελιβανάκης, ἡ μεγάλη πνευματικὴ μορφὴ ποὺ ἡ Μῆλος ἀποχαιρέτησε στὶς 17 Δεκεμβρίου 2020, ἀνῆκε σίγουρα σʼ ἐκείνους τοὺς γέρους τοὺς «λάβρους, κοτσονάτους, ποὺ παίρνουν τὴ ζωὴ ζεστά». Ὑπῆρξε ἡ ζωντανὴ «συνείδηση» τοῦ νησιοῦ γιὰ πολλὲς δεκαετίες. Ἦταν ὁ ἄνθρωπος ποὺ ‒μὲ ἐφαλτήριο τὴ δημοσιογραφική του ἰδιότητα‒ εἶχε πάντα ἄποψη γιὰ πρόσωπα καὶ πράγματα τῆς Μήλου, πολλὲς φορὲς μάλιστα, ἀκόμα καὶ σὲ μεγάλη ἡλικία, δὲν παρέλειπε νὰ δημοσιεύει τὴν ἄποψή του, ὅποια κι ἂν ἦταν. Σίγουρα, εἶχε τὸ θάρρος τῆς γνώμης ‒ ἀλλὰ παρεξηγήθηκε πολὺ γιʼ αὐτήν! Ἰδιαίτερα προικισμένη φύση, καλλιτέχνης καὶ συγγραφέας, ἦταν περισσότερο γνωστὸς στὴ Μῆλο γιὰ τὸ δεύτερο: γιὰ τὰ βιβλία του, τὴν ἀγάπη του γιὰ τὸ γράψιμο καὶ τὶς ἱστορικές του ἔρευνες. Μεταξὺ πολλῶν ἄλλων, ὑπῆρξε ὁ ἱδρυτὴς τῆς «Ἀδελφότητος Μηλίων» καὶ ὁ ἔμπνευστὴς τῆς ἐπετηρίδας «Μηλιακά». Ὑπῆρξε ἐπίσης ὁ ἱδρυτὴς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Μουσείου Μήλου, ἀλλὰ καὶ τοῦ Πολεμικοῦ Μουσείου Μήλου. Ὑπῆρξε ὅμως (καὶ αὐτὸ δὲν εἶναι εὐρέως γνωστό) καὶ ἕνας πολὺ καλὸς φωτογράφος, σκιτσογράφος καὶ ζωγράφος.

Παραθέτω, στὴ συνέχεια, συνδέσμους πρὸς δύο κείμενα ποὺ ἔγραψα πρόσφατα, μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐκδημία τοῦ Γρηγόρη Μπελιβανάκη.

Τὸ πρῶτο κείμενο γράφτηκε τὸ πρωὶ τῆς ἡμέρας ποὺ γινόταν ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία, 19 Δεκεμβρίου 2020. Γράφτηκε ἐξʼ ὀνόματος τοῦ «συναφιοῦ» του, τῶν πολὺ λίγων ἐκείνων ἀνθρώπων ποὺ τὸν πλαισίωναν στὶς πνευματικές του ἀναζητήσεις τὰ τελευταῖα χρόνια. Μπορεῖτε νὰ τὸ διαβάσετε ἐδῶ. [1]

Τὸ δεύτερο κείμενο γράφτηκε τὴν παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων τοῦ 2020, μία ἑβδομάδα μετὰ τὴν ἐκδημία. Γράφτηκε ἐξʼ ὀνόματος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Μουσείου Μήλου, στὸ Δ.Σ. τοῦ ὁποίου μετέχω. Μπορεῖτε νὰ τὸ διαβάσετε ἐδῶ. [2]

 

«Τὸ μὲν σῶμα αὐτοῦ ἐν εἰρήνη ἐτάφη καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ ζεῖ εἰς γενεάς.

Σοφίαν αὐτοῦ διηγήσονται λαοὶ καὶ τὸν ἔπαινον ἐξαγγελεῖ ἡ Ἐκκλησία».

Σοφία Σειράχ, μδʹ 1-4

 

[1] Δημοσιεύθηκε στὶς 19.12.2020 στὴν ἰστοσελίδα www.milosvoice.gr (ἐδῶ) καὶ στὶς 20.12.2020 στὴν ἰστοσελίδα www.mileikanea.gr (ἐδῶ). Ἀναδημοσιεύθηκε στὶς 20.12.2020 στὸ ἰστολόγιο «Μηλιογραφία» τοῦ Νικήτα Ψαθᾶ (https://nikitaspsathas.wordpress.com, ἐδῶ).

[2] Δημοσιεύθηκε στὶς 24.12.2020 στὶς ἰστοσελίδες www.milosvoice.gr (ἐδῶ) καὶ www.miloslife.gr (ἐδῶ). Ἀναδημοσιεύθηκε στὶς 25.12.2020 στὸ ἰστολόγιο «Μηλιογραφία» τοῦ Νικήτα Ψαθᾶ (https://nikitaspsathas.wordpress.com, ἐδῶ).

 

Τὰ σχόλιά σας εἶναι εὐπρόσδεκτα!
Ἀφῆστε ἕνα σχόλιο γι’ αὐτὴν τὴ δημοσίευση χρησιμοποιῶντας τὸν σύνδεσμο ποὺ ἀκολουθεῖ: