 |
| Κυριακή, 26 Ἰουλίου 2020. Οἱ σημαῖες μπροστὰ ἀπὸ τὸ Δημαρχεῖο κυματίζουν μεσίστιες. Φωτογραφία: Παῦλος Κοτρωνάκης Ὁ Δῆμος Μήλου σὲ μιὰ σιωπηρή ‒ἀλλὰ ἀπόλυτα δικαιολογημένη‒ ἀντίδραση ἐνάντια στὴ μετατροπὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας Κωνσταντινούπολης ἀπὸ μουσεῖο σὲ τέμενος. |
Στὶς 24 Ἰουλίου 2020, γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ 86 χρόνια, τελεῖται ξανὰ μουσουλμανικὴ προσευχὴ μέσα στὴν Ἁγία Σοφία Κωνσταντινούπολης. Οἱ σημαῖες ἔξω ἀπὸ τὸ Δημαρχεῖο Μήλου κυματίζουν μεσίστιες.
«Εἶναι τόση ἡ βαρβαρότητα ἀπὸ ἀπέναντι, τόση ἡ ἀσυδοσία καὶ ἡ ἀναλγησία γιὰ ἕνα μνημεῖο τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, εἶναι τὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ».[1] Τὰ λόγια ἀκούγονται βαριά, ὅμως δὲν κάνουν ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ ἀποδίδουν πλήρως, κατὰ τὴν ἄποψή μου, τὴν ἀλήθεια. «Τὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ»; Ἡ Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελέρ, διακεκριμένη βυζαντινολόγος, χαρακτηρίζει ἔτσι περιληπτικὰ τὴ μετατροπὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ μουσεῖο ξανὰ σὲ τέμενος. Ταυτόχρονα, ὅμως, τὰ λόγια της περιγράφουν καὶ ὀριοθετοῦν ἕνα σημεῖο καμπῆς, ἴσως, στὴν ἱστορία τῆς σύγχρονης Τουρκίας: τὴν ἄτακτη ὑποχώρηση τοῦ κοσμικοῦ κράτους ἀπέναντι στὸν ἀνάλγητο ἰσλαμισμό.
Ἡ «Φωτοθήκη» δὲν ἀρέσκεται στὴν πολιτικολογία καὶ τὸ κείμενο αὐτὸ δὲν εἶναι πολιτικό. Δὲν εἶναι παρὰ οἱ σπουδὲς μου στὴν ἀρχαιολογία ποὺ μοῦ ὑπαγορεύουν αὐτὲς τὶς γραμμές. Οἱ γείτονές μας ἔχουν κάθε δικαίωμα νὰ ἐπιλέξουν ἂν θὰ ἐξακολουθήσουν νὰ ἐφαρμόζουν τὶς ἀρχὲς τοῦ Κεμὰλ ἢ ἂν θὰ ἐπιστρέψουν στὴν ἐποχὴ τῶν Σουλτάνων. Ἀλλὰ καὶ ἕνας ἀρχαιολόγος ἔχει κάθε δικαίωμα νὰ διαμαρτύρεται γι’ αὐτὸ ποὺ θεωρεῖ βεβήλωση ἑνὸς μνημείου καὶ μάλιστα ἑνὸς ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα μνημεῖα ὅλων τῶν ἐποχῶν. Εἶναι, σίγουρα, πρὸς τιμὴν τοῦ Δήμου Μήλου ἡ ἀπόφαση ποὺ ἐλήφθη νὰ κυματίζουν μεσίστιες οἱ σημαῖες ἔξω ἀπὸ τὸ δημοτικὸ κατάστημα (ἀλλὰ καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ δημοτικὸ στάδιο) στὶς 24 Ἰουλίου (καὶ γιὰ κάποιες ἡμέρες στὴ συνέχεια).
Ἡ κατάρρευση τοῦ σουλτανικοῦ κράτους στὴν Τουρκία καὶ ἡ κατάργηση τοῦ Χαλιφάτου ἦταν ποὺ ὀδήγησαν στὴν ἀπόφαση γιὰ μετατροπὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας ἀπὸ τέμενος σὲ Μουσεῖο, τὸ 1934. Ἀλλὰ ἂς μὴ γελιόμαστε: ἡ βεβήλωση δὲν προέρχεται μόνο ἀπὸ τὴν ἀντιστροφὴ τῆς διαδικασίας αὐτῆς, ἐν ἔτει 2020, καὶ τὶς εἰκόνες τοῦ Προέδρου τῆς Τουρκίας νὰ διαβάζει στίχους ἀπὸ τὸ Κοράνι μέσα στὴ «Μεγάλη Ἐκκλησία» ἢ τοῦ ἐπικεφαλῆς τῆς Διεύθυνσης Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων νὰ ἀνεβαίνει στὸ «Μινμπὰρ» κρατῶντας ὀθωμανικὸ ξίφος. Προέρχεται ἀπὸ τὴν ὅλη στάση ἀπαξίωσης τῶν γειτόνων μας ἀπέναντι στὸ μνημεῖο, ἀκόμα καὶ τὴν έποχὴ ποὺ αὐτὸ λειτουργοῦσε ὡς μουσεῖο. «Θυμᾶστε ὅμως ὅτι μέσα στὸν ναὸ βρίσκονταν φωτογράφοι μὲ τὰ ὁμοιώματα τοῦ Ἰουστινιανοῦ καὶ τῆς Θεοδώρας καὶ ἔμπαινες, ἔβαζες τὸ κεφάλι σου καὶ σὲ φωτογράφιζαν. Αὐτὴ ἦταν ἡ Ἁγία Σοφία μουσεῖο»[2] λέει ἡ Ἑλένη Γλύκατζη-Ἀρβελέρ, μεταφέροντας τὴν πικρία τοῦ ἐπιστήμονα - ἀλλὰ καὶ τοῦ σκεπτόμενου (λογικά) ἀνθρώπου.
Σήμερα, 31 Ἰουλίου 2020, πραγματοποιήθηκε νέα μουσουλμανικὴ προσευχὴ μέσα στὴν Ἁγία Σοφία, γιὰ τὸ «Μπαϊράμι τῶν Θυσιῶν». Καὶ ἐνῶ, «χρυσώνοντας τὸ χάπι», τὸ μνημεῖο ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἐπισκέψιμο ὡς μουσειακὸς χῶρος, νέες εἰκόνες ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ τῆς ἄλλοτε «Μεγάλης Ἐκκλησίας» ἔγιναν γνωστές, μέσω Διαδικτύου. Πρὸς ἐπίρρωσιν τῶν ὅσων ἀνεφέρθησαν προηγουμένως: ἡ αἴσθηση τῆς βεβήλωσης καὶ ἡ ἀνατριχίλα δὲν προέρχονται τόσο ἀπὸ τὶς εἰκόνες τῶν πιστῶν μουσουλμάνων ποὺ προσεύχονται, ὅσο ἀπὸ τὶς εἰκόνες κάποιων ἐπισκεπτῶν τοῦ «μουσείου» ποὺ δικαιώνουν τὴν Ἀρβελὲρ κάνοντας «τούρ» καὶ ἀναβαθμίζοντας, ταυτόχρονα, τὸ θρησκευτικό τους συναίσθημα μὲ ἄψογο στὺλ παραλίας. (Ἀνα)δημοσιεύω τὴν παρακάτω φωτογραφία χωρὶς περαιτέρω σχόλιο: ἐκὰς οἱ βέβηλοι...
 | |
| Ἰούλιος 2020, Κωνσταντινούπολη: τὸ τέλος τοῦ πολιτισμοῦ... https://www.in.gr/2020/07/31/plus/perierga/athlia-asevis-kai-akros-proklitiki-fotografia-mesa-apo-tin-agia-sofia/ |
[1] https://www.in.gr/2020/07/24/greece/eleni-glykatzi-arveler-gia-agia-sofia-einai-telos-tou-politismou/
[2] https://www.in.gr/2020/07/27/plus/interviews/eleni-glykatzi-arveler-agia-sofia-pethane-1453-2/
Τὰ σχόλιά σας εἶναι εὐπρόσδεκτα!
Ἀφῆστε ἕνα σχόλιο γι’ αὐτὴν τὴ δημοσίευση χρησιμοποιῶντας τὸν σύνδεσμο ποὺ ἀκολουθεῖ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου